Hakbyist

ผมพึ่งเสียยายไปวันที่ 25 ต.ค.ที่ผ่านมานี้ ผมค่อนข้างผูกพันกับแกมาก แกเลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิด แกชอบพูดว่าอย่างเดียวที่ไม่ได้ทำให้ผมก็คือคลอดผมออกมา แกเสียชีวิตด้วยปอดอักเสบเนื่องจากโรคชรา (โรคชราในที่นี้หมายถึงอาการเสื่อมของอวัยวะต่าง ๆ ที่ไม่สามารถรักษาได้และนำไปสู่การเสียชีวิต) ในช่วงสุดท้ายของชีวิตแกผมอยู่กับแกประมาณหกเดือน เห็นอะไรหลาย ๆ อย่างที่บอกว่าแกใกล้เสียเต็มทีแล้ว ถ้าจะมีอะไรที่ผมสามารถจะแบ่งปันให้คนอื่นได้ก็คือ ผมอยากจะเตือนว่าอาการสมองเสื่อมนั้นสามารถบรรเทาได้ และสามารถสังเกตเห็นได้เมื่อเริ่มมีอาการ การรีบไปพบแพทย์จะช่วยยีดอายุคนที่คุณรักได้นานกว่าปล่อยไว้เฉย ๆ แน่นอน

ผมจะขอแบ่งช่วงเวลาก่อนที่แกจะเสียชีวิตเป็น 3 ช่วงดังนี้

1. ล้มครั้งแรกแล้วกลับมาแข็งแรงกลับไปมีชีวิตได้ตามปกติ ไม่มีอาการปอดอักเสบ

2. ล้มครั้งที่สองและมีอาการปอดอักเสบครั้งนี้เข้า ICU ไปหนึ่งเดือนแล้วไม่สามารถเดินได้ ติดเครื่องช่วยหายใจแบบไฟฟ้า

3. เกิดอาการปอดอักเสบเข้า ICU อีกครั้ง หมอไม่สามารถรักษาได้ต้องพาแกกลับมาที่บ้านเพื่อให้ดูใจกันครั้งสุดท้าย

ก่อนช่วงที่หนึ่งผมอยู่คนละบ้านกับแก แกนอนคนเดียวสามารถทำกิจกรรมได้ตามปกติสามารถปั่นรถจักรยานได้ ผมเข้าใจว่าช่วงนี้แกมีอาการสองเสื่อมอยู่แล้วแต่ผมพลาดที่ไม่สังเกตเห็นอาการหรือสัญญาณบางอย่างไป ในระยะนี้แกไม่ได้ทานยาเพื่อป้องกันโรคสมองเสื่อมแต่อย่างใด มาจนถึงช่วงที่สองถึงจะเริ่มรับประทานยา ช่วงนี้ผมได้ยินน้าบอกว่าแกเคยตืนมาตอนตีหนึ่งเพื่อซักผ้า นี่คืออาการที่บอกว่าแกเริ่มสับสนเรื่องเวลา คนเราไม่จำเป็นต้องซักผ้าในเวลานั้นแต่แกกำลังสับสน เนื่องจากแกนอนคนเดียวเลยยิ่งสังเกตยากขึ้นไปอีกเพราะหากมีคนนอนด้วยอาจจะได้ยินว่าแกเพ้อ ซึ่งหมายความว่าแกสับสนจริง ๆ

หลังจากแกล้มในห้องแกมานอนที่บ้านป้ามีผมนอนเป็นเพื่อน ผมเห็นการสับสนบ้างเล็กน้อยแต่ยังเข้าใจผิดว่าเกิดจากการที่แกเป็นโรคซึมเศร้า(แกมีปัญหากับป้าบ้าง ด้วยวิธีการพูดของป้าอาจจะทำให้แกรู้สึกด้อยค่าและนำไปสู่การเป็นโรคซึมเศร้า ทำให้ผมเข้าใจว่าเรื่อง cognitive มีปัญหาเนื่องจากโรคซึมเศร้า) หลังจากแกสามารถเดินได้ก็กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ แต่ผมอยากบอกว่าอาการที่คนแก่ไม่อยากไปนอนที่อื่นหรือใช้ชีวิตที่อื่น คือคำเตือนอีกเช่นกันเนื่องจากเมื่อไปนอนที่อื่นแล้วจะเกิดอาการสับสนเรื่องสถานที่ เป็นอีกเรื่องที่ผมพลาดไปเหมือนกัน

หลังจากล้มอีกครั้งไปจนถึงเสียชีวิตครั้งนี้เร็วมาก ๆ คือกินเวลาแค่ไม่ถึงปี ตอนกลางคืนผมนอนเฝ้าแกสับสันเรื่องเวลา หรือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นแบบเห็นได้ชัด เพ้อถึงเหตุการณ์ในอดีต ถึงได้แจ้งหมอในครั้งนี้และเริ่มทานยา แต่พักเดียวเท่านั้นก็เกิดอาการปอดอักเสบและต้องเข้า ICU มาถึงตรงนี้ผมรู้แล้วว่าแกเสียแน่ ๆ จะช้าหรือเร็วเท่านั้น เพราะเราไม่สามารถดูแลหลาย ๆ เรื่องได้ เช่นเครื่องช่วยหายใจสะอาดแค่ไหนต้องทำอย่างไรให้ปลอดเชื้อ หรือการที่แกเริ่มติดเตียงและมีแผลกดทับจะแก้ไขอย่างไร เรื่องพวกนี้นำไปสู่การติดเชื้อได้ทั้งนั้น

คำเตือนของผมก็คืออย่าประมาทเข้าใจว่าคนแก่ที่บ้านแข็งแรงเดินได้ทำกิจกรรมได้ จนละเลยอาการของสมองเสื่อมเช่น สับสนเรื่องเวลา มีปัญหาทางด้านการนอน ในตอนกลางวันเขาจะดูปกติแต่ตอนกลางคืนจะมีอาการสับสนอย่างชัดเจน หากคุณดูแลคนแก่อยู่ต้องหัดมานอนกับแกบ้างอย่างปล่อยให้นอนคนเดียวทุกวันเพราะพลาดสัญญาณเตือนแบบนี้ไป เพราะเมื่อสมองเสื่อมแล้วอวัยวะอื่นย่อมมีอาการเสื่อมด้วยจะยิ่งทำให้มีชีวิตสั้นลงไปอีก